Eragon v/d Achterweg

21 juni 2011 ben ik vanuit mijn werk eerst de pony's gaan voeren. Olleke liep nog lekker in het weiland omdat het nog 3 weken zou duren voor ze uitgerekend was en daarbij was er ook nog geen enkele activiteit aan het uier te zien. Toen ik daar echter die dag aankwam om half vijf, was ze volledig in paniek. Ik dacht nog: goh, die heeft wel heel erg honger. Ze kwam wild hinnikend op me af gerend, maar voor ik de emmer voor haar neus neerzette, was ze alweer omgedraaid om naar de andere kant van het weiland te rennen. Het is nooit een goed teken als een pony haar eten laat staan dus ik ging eens kijken wat nou zo interessant was in dat andere weiland. En toen bleek dat daar een veulentje stond! Het kleine ding was al op onderzoek uitgegaan en was daarbij onder de draad door gekropen. Het was ondertussen al best zwak, want het had al een tijdje niet kunnen drinken, dus ik had Olleke en haar zoon gauw verenigd. Eerst wilde hij ook niet drinken, hij was gewoon te moe van zijn avontuur en hij snapte ook niet helemaal waarom dat uier niet gewoon aan de zijkant van zijn moeder hing ipv helemaal tussen die achterbenen. Na een uur tobben had ik de veearts gebeld. Olleke had ook bijna geen uier maar volgens de veearts genoeg om haar zoon te onderhouden. Verder was Eragon goed gezond en al aardig sterk, dus hij moet ergens toch wat binnen gekregen hebben.